Μνημεία – Μουσεία



Μουσεία

Τα μουσεία της Κεφαλονιάς προσφέρουν μία καλή γνωριμία με τον τοπικό πολιτισμό.

Το Αρχαιολογικό Μουσείο Αργοστολίου σε τρεις αίθουσες φιλοξενεί μία αξιόλογη έκθεση με ευρήματα από το νησί που χρονολογούνται από την Παλαιολιθική έως την Υστερορωμαϊκή Εποχή. Το Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο που στεγάζεται στην Κοργιαλένειο Βιβλιοθήκη στο Αργοστόλι προσφέρει ένα ιδιαίτερο ταξίδι στην παράδοση, τη λαογραφία και τον πολιτισμό της αστικής και αγροτικής ζωής, από την περίοδο της Ενετοκρατίας μέχρι το 1953. Η έκθεση περιλαμβάνει ιστορικά έγγραφα, προσωπογραφίες, συλλογές προσωπικών αντικειμένων ιστορικών προσώπων, σκεύη της καθημερινής ζωής, χάρτες και σχέδια ιστορικών μνημείων, ιστορικές φωτογραφίες και έργα εκκλησιαστικής τέχνης κ.ά..

Το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας με την πλούσια συλλογή εκθεμάτων από τη χλωρίδα και πανίδα της Κεφαλονιάς και της Ιθάκης στα Δαυγάτα προσφέρει μία καλύτερη γνωριμία με το φυσικό πλούτο του νησιού. Ακόμα, το Περιβαλλοντικό Μουσείο στο παλιό δημοτικό σχολείο στο Φισκάρδο, με μια σύγχρονη αντίληψη, εκθέτει ευρήματα που αναδεικνύουν το φυσικό και υποθαλάσσιο πλούτο της Κεφαλονιάς.




Μνημεία


Γέφυρα De Bosset

Η γέφυρα, γνωστή ως De Bosset, σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε από τον Charles Philip De Bosset το 1812. Μετά το σεισμό του 1953, η γέφυρα έχει αποκατασταθεί και σήμερα είναι ένα εξαιρετικό μέρος για δημόσιες εκδηλώσεις κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού.
Περισσότερα
Η γέφυρα De Bosset είναι η μεγαλύτερη πέτρινη γέφυρα σε ένα θαλασσινό νερό και υπάρχει ήδη από το 1813, όταν ο Ελβετός μηχανικός Charles Philippe De Bosset εργάστηκε από τον Βρετανικό Στρατό.
Χάρη στη συμβολή του με τη μελέτη και την κατασκευή της γέφυρας, ο Μονσιέρ ντε Μποσσέτ διορίστηκε κυβερνήτης της Κεφαλλονιάς από το 1810-1814 από τους Βρετανούς που βασίλευαν τα Ιόνια νησιά από το 1809-1864.
Η πόλη του Αργοστολίου, με την στενή χερσόνησο Φανάρι που προεξέχει από τον Αργοστόλι, ήταν το κεντρικό κέντρο για όλες τις εμπορικές και εμπορικές δραστηριότητες για τους κατοίκους του νησιού. Όμως, η είσοδος χωρίστηκε από το Αργοστόλι από την ηπειρωτική Κεφαλλονιά, καθιστώντας υποχρεωτική τη διαδρομή γύρω από την περίμετρο του 5χλμ.
Οι Βρετανοί κυβερνήτες είδαν μια ισχυρή τοπική αντιπολίτευση όταν σχεδίαζαν να συνδέσουν τις δύο πλευρές της εισόδου στο στενότερο τμήμα της, κατασκευάζοντας μια ξύλινη γέφυρα από τη νότια πλευρά του λιμανιού του Αργοστολίου στο Δράπανο, ένα μικρό χωριό 950 μέτρα πάνω από το νερό.

Τα προβλήματα μεταφοράς των κατοίκων του χωριού που είχαν επιλυθεί, μείωσαν τους φόβους τους για πιθανές εισβολές και η γέφυρα De-Bosset ολοκληρώθηκε σε δύο εβδομάδες. Η μικρή δύναμη της γέφυρας ζήτησε την αναδιαμόρφωση του το έτος 1842. Ο βαρώνος Everton έδωσε στη γέφυρα μια νέα εμφάνιση και ξαναχτίστηκε με πέτρα χρησιμοποιώντας υλικά από το λόφο Μέτελα.
Καθώς περνάτε τη γέφυρα κατά την άφιξη στην πρωτεύουσα του νησιού, ένας τετράπλευρος συμμετρικός οβελίσκος αποτελούμενος από σκαλισμένους βράχους ανεβαίνει από τη θάλασσα. Αυτό το μνημείο που λέγεται “Κολώνα” που υπήρχε από το 1813, ήταν το σύμβολο ευγνωμοσύνης του Κοινοβουλίου της Κεφαλλονιάς στη Μεγάλη Βρετανία.
Ο καταστροφικός σεισμός του 1953 τραυμάτισε το ένα τρίτο της γέφυρας από την πλευρά του Αργοστολίου. Η γέφυρα και ο οβελίσκος επιβίωσαν από το σεισμό, αλλά όπως και ολόκληρη η πόλη, χρειάστηκε μεγάλη αποκατάσταση χρησιμοποιώντας σύγχρονες μεθόδους κατασκευής σκυροδέματος.
Η γέφυρα παρέμεινε το όριο μεταξύ της θάλασσας και της λιμνοθάλασσας του Κούταβου και, περιοδικά, προστέθηκαν αρκετές καμάρες στο πλάι της γέφυρας του Αργοστολίου για να προσδώσουν πρόσθετη δύναμη στη γέφυρα.
Σήμερα η γέφυρα De Bosset επισκευάστηκε σταδιακά προκειμένου να αποτελέσει το κέντρο των πολιτιστικών εκδηλώσεων του Αργοστολίου στο μέλλον.



Ο Φάρος των Αγίων Θεοδώρων

Ένα από τα κύρια αξιοθέατα και σήματα κατατεθέντα του Αργοστολίου είναι ο Φάρος των Αγίων Θεοδώρων που βρίσκεται πάνω σε τεχνητή χερσόνησο κοντά στο χωριό Αργοστόλι. Είναι το πιο ρομαντικό σημείο της Κεφαλονιάς και συνιστάται ιδιαίτερα για λήψη φωτογραφιών.
Πρόκειται για ένα μοναδικό κυκλικό οικοδόμημα, που βασίζεται σε 20 λευκούς κίονες δωρικής αρχιτεκτονικής και ο πύργος του έχει 8 μ ύψος. Χτίστηκε όταν ο Κάρολος Νάπιερ (Charles Napier) ήταν διοικητής της Κεφαλονιάς, το 1928. Αφού καταστράφηκε από το σεισμό, ξαναχτίστηκε το 1964 σύμφωνα με τον αρχικό αρχιτεκτονικό σχεδιασμό του, από τον Τάκη Παυλάτο, ένα ντόπιο αρχιτέκτονα.
Προσφέρει όχι μόνο ένα κατευθυντήριο φως για τα εισερχόμενα και εξερχόμενα πλοία, αλλά και ένα κλασικό, ρομαντικό σημείο για ντόπιους και επισκέπτες.



Θολωτός Μυκηναϊκός τάφος

Στην θέση Μπρούτζι στα Τζανάτα του Πόρου βρίσκεται ο σημαντικότερος θολωτός Μυκηναϊκός τάφος της Κεφαλονιάς. Ο αρχαιολόγος Λάζαρος Κολώνας αποκάλυψε το χώρο αυτό στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Ο τάφος έχει ύψος σχεδόν 4 μέτρα και διάμετρο σχεδόν 7 μέτρα.

Τα αντικείμενα που αποκάλυψε η αρχαιολογική έρευνα μαρτυρούν πλούτο και προφανώς ανήκαν σε ευγενείς και άρχοντες που έχουν ταφεί εδώ. Υπολογίζεται πως εδώ έγιναν εκατοντάδες ταφές, μεταξύ του 1400 και του 1000 π.Χ. καθώς κατά την μυκηναϊκή εποχή, ο κάθε θολωτός τάφος χρησιμοποιούνταν για περισσότερους από έναν νεκρό.  Τα κτερίσματα του μυκηναϊκού θολωτού τάφου των Τζανάτων και το ίδιο το οικοδόμημα, οδηγούν στο συμπέρασμα πως στην περιοχή υπήρξε ακμαίο μυκηναϊκό κέντρο. Πολλοί αρχαιολόγοι και ερευνητές, συνδέουν ή ακόμα και ταυτίζουν το κέντρο αυτό με την Ομηρική Ιθάκη.

Ο μυκηναϊκός θολωτός τάφος Τζανάτων είχε συληθεί ήδη κατά την αρχαιότητα. Κατά την περίοδο της Ενετοκρατίας στην Κεφαλονιά, καθώς φαίνεται, κατέπεσε τμήμα του θόλου, ενώ τότε ο τάφος είχε χρησιμοποιηθεί σαν κατάλυμα.

Τα ευρήματα, μεταξύ αυτών κοσμήματα, σφραγιδόλιθοι, πήλινα ειδώλια, αντικείμενα μικροτεχνίας, μικρός χρυσός αναθηματικός διπλός πέλεκυς, επίχρυσα κέρατα ταύρου και πολλά άλλα, εκτίθενται σήμερα στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αργοστολίου.




Μυκηναϊκό Νεκροταφείο Μαζαρακάτων

Το μεγάλο Μυκηναïκό νεκροταφείο (περίπου 1390-1060 π.Χ) στα Μαζαρακάτα, 500 μ. νοτιοανατολικά του χωριού ανακαλύφθηκε κατά τη διάνοιξη ενός δρόμου την περίοδο του De Bosset ως τοποτηρητή της Κεφαλονιάς (1810-1814), κατά τη διάρκεια της αγγλικής κατοχής. Ο De Bosset, ο οποίος ήταν ελβετικής καταγωγής, ανέσκαψε αρχικά τον χώρο και μετέφερε μια σειρά αγγείων στο Μουσείο Neuchâtel στην Ελβετία όπου βρίσκονται μέχρι σήμερα.
Σχεδόν έναν αιώνα αργότερα, συνεχίστηκαν οι ανασκαφές από τον Κεφαλονίτη αρχαιολόγο Παναγιώτη Καββαδιά και από τον καθηγητή Σπυρίδωνα Μαρινάτο το 1951. Ανασκαφηκαν συνολικά 17 θαλαμωτοί τάφοι και ένας μεγάλος αριθμός μυκηναϊκών αγγείων και μικρών αντικειμένων αποκαλύφθηκαν, μερικά εκ των οποίων εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Αργοστολίου και μια άλλη συλλογή στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας.
Μέχρι σήμερα είναι το μεγαλύτερο μυκηναϊκό νεκροταφείο του νησιού με τους πιο αντιπροσωπευτικούς τάφους της μυκηναϊκής περιόδου σε ολόκληρη την περιοχή του Ιονίου. Οι τάφοι είναι υπόγειοι, λαξευμένοι στο φυσικό βράχο (ψαμμίτης) και σχηματίζονται από το διάδρομο, την είσοδο και τον θάλαμο. Οι διαστάσεις των θαλάμων ποικίλλουν, άλλες είναι μικρές (1,40 m x 1,90 m) με μερικές ταφές και άλλες μεγαλύτερες (5,50 m x 4,80 m) με περισσότερες ταφές.
Το νεκροταφείο βρίσκεται στο δρόμο από το Αργοστόλι προς την Πεσσάδα.



Ο αρχαϊκός ναός του Απόλλωνα στη Σκάλα Κεφαλονιάς

Ο αρχαϊκός ναός της Σκάλας στην Κεφαλονιά είναι δωρικού ρυθμού. Λειτούργησε ως λατρευτικό τέμενος και χρονολογείται στην Αρχαϊκή Περίοδο, τέλος 6ου αιώνα π.Χ. – αρχές 5ου, στοιχεία που τον καθιστούν μοναδικό στην Κεφαλονιά. Ανήκε στην αρχαία πόλη-κράτος των Πρόννων. Βρίσκεται στην επαρχιακή οδό Σκάλας –Πόρου, δίπλα στη θάλασσα και κοντά στη ρωμαϊκή έπαυλη της Σκάλας, στη θέση Άγιος Γεώργιος.

Ο αρχαϊκός ναός της Σκάλας ερευνήθηκε το 1960 για πρώτη φορά από τον αρχαιολόγο Σπυρίδωνα Μαρινάτο και υπολογίζεται πως ανήκε σε ευρύτερο ιερό που περικλειόταν από περίβολο. Κεραμική που εντοπίστηκε στο σημείο μέσα στην θάλασσα, οδηγεί τους αρχαιολόγους στο συμπέρασμα ότι επρόκειτο για τόπο λατρείας ναυτικών κυρίως που περνούσαν από εδώ στο δρόμο τους για την Δύση. Η ανασκαφή έχει μείνει ανολοκλήρωτη ως σήμερα, ο χώρος όμως είναι επισκέψιμος και η είσοδος ελεύθερη.

Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, ο αρχαϊκός ναός της Σκάλας αποτελούνταν από πρόδομο εν παραστάσι, επιμήκη σηκό και αβαθή οπισθόδομο εν παραστάσι, ενώ πιθανότατα αρχικά είχε και πτερό. Τα ευρήματα των ανασκαφών δεν επαρκούν για να αναπαρασταθεί σε ικανοποιητικό βαθμό η αρχική μορφή του, ενώ οικοδομικό υλικό από τον αρχαϊκό ναό της Σκάλας έχει χρησιμοποιηθεί στους τοίχους και την Αγία Τράπεζα του παρακείμενου ξωκλησιού του Αγίου Γεωργίου.



Ρωμαϊκή Έπαυλη Σκάλα Κεφαλονιάς

Η ρωμαϊκή έπαυλη Σκάλας θεωρείται αγροτική και ανακαλύφθηκε από τους αρχαιολόγους το 1957. Αποτελεί σήμερα το σημαντικότερο μνημείο της ρωμαϊκής εποχής στην Κεφαλονιά και χρονολογείται του 2ου μ. Χ. αιώνα. Βρίσκεται στο χωριό Σκάλα, στη θέση Μιάμπελι (Άγιος Αθανάσιος) κοντά στην θάλασσα και πολύ κοντά στον αρχαϊκό ναό της Σκάλας.

Έως σήμερα διατηρούνται και έχουν έρθει στο φως έξι χώροι, μεταξύ αυτών και η υπαίθρια αυλή της ρωμαϊκή έπαυλης Σκάλας. Τέσσερις από τους υπόλοιπους χώρους έχουν ψηφιδωτά δάπεδα, πολύχρωμα, διακοσμημένα με γεωμετρικά μοτίβα ιδιαίτερης καλλιτεχνίας.

Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, η ρωμαϊκή έπαυλη Σκάλας περιλάμβανε και λουτρά με υπόκαυστα, ίσως Νυμφαίο, στο ανατολικό τμήμα, όπου το 1822 κατασκευάστηκε μεγάλη δεξαμενή. Οι έρευνες ακόμη υπέδειξαν πως στο νότιο τμήμα της έπαυλης, όπου βρισκόταν η κύρια είσοδος, διερχόταν η κοίτη ενός χειμάρρου, γεγονός που σημαίνει ότι η είσοδος γινόταν διαμέσου ξύλινης γέφυρας.

Μια φωτιά φαίνεται ότι κατέστρεψε την ρωμαϊκή έπαυλη Σκάλας τον 4ο αιώνα μ.Χ. Μερικούς αιώνας αργότερα, κατά την Παλαιοχριστιανική περίοδο, χτίστηκε πάνω σε τμήμα της χριστιανικός ναός, που λειτούργησε ως τον 9ο ή 10ο αι. και είχε σαν αποτέλεσμα να κοπούν οι τοίχοι της που εκτίνονταν προς τα ανατολικά.

Η ρωμαϊκή έπαυλη Σκάλας αποκαλύφθηκε το 1957 από ανασκαφικές εργασίες του Β. Καλλιπολίτη.



Ο Φάρος Γερογόμπου

Σε μια διασταύρωση μετά το χωριό Χαβριάτα, σε έναν επαρχιακό δρόμο που μοιάζει πολύ με τούνδρα χωρίς δέντρα, μόνο πέτρες, θάμνους και ένα σταθερό άνεμο, μπορεί κανείς να βρει έναν ιστορικό, καλά σχεδιασμένο φάρο διεθνούς αξίας. Βρίσκεται κοντά στο ακρωτήρι Γερογόμπος.

Κατασκευάστηκε το 1907 από Βρετανούς μηχανικούς κι έπαιξε σημαντικό ρόλο ιδίως κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Καταστράφηκε από τα γερμανικά στρατεύματα κατά την αποχώρησή τους από το νησί και ξαναχτίστηκε το 1947. Το ύψος του πύργου είναι 13 μέτρα και έχει ακτίνα φωτός 58 μέτρων.

Άνηκε στο Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό και απαγορευόταν πρόσβαση στις εγκαταστάσεις του, αλλά σήμερα λειτουργεί αυτόματα